Poema

Espantallo desfeitiño
pola choiva
polo xeo
non espánte-los paxaros
que procuran
os teus beixos.

Espantallo envellecido
polo orballo
polo vento
dálles calor ós paxaros
que aterecen
nos invernos

Espantallo consumido
pola pedra
polo vento
dime que os vas abeirar
para que
non teñan medo.

Antonio García Teijeiro